Yapılan kazı çalışmalarında bulunan iskeletlerin 16. yüzyılda hastanede tedavi gören insanlara ait olduğu anlaşıldı.
Asıl adı Bethlam Royal Hospital olan, fakat sahip olduğu kötü şöhret sebebiyle Bedlam (kargaşa, karışıklık) Hastanesi olarak adlandırılan bu hastanede akıl almaz işkencelerden geçirilen hastaların bulunduğu bu toplu mezarda yapılan incelemeye göre, 1 m3'lük alana 6 insan iskeleti düşüyor.
Hastane, Avrupa'nın akıl hastlıkları konusunda uzmanlaşılan ilk ve en eski kurumu olma özelliği taşıyor.
Elbette bu uzmanlaşma, bugün bildiğimiz, yaygın olarak kullanılan tedavi yöntemlerini kapsamıyor. 1247 yılında kurulan bu köklü hastanenin sakinleri arasında ağır akıl hastalıklarıyla mücadele eden ve suça eğilimli olan insanlar da vardı; bugün akıl hastalığı olarak nitelendirmediğimiz epilepsi ve öğrenme güçlüğü gibi durumlardan muzdarip olanlar da...
Tedavi adı altında gerçekleştirilen zulümlerden bir tanesi "dönüş terapisi" idi.
Hastanede uygulanan belki de en insaflı "tedavi" olan bu yöntem, Charles Darwin'in büyükbabası Erasmus Darwin tarafından geliştirildi. Tedavi süreci, hastanın tavana asılan bir sandalyeye oturtulması ve bir görevlinin sandalyeyi doktorun verdiği emirlere göre belirli bir hızda, belirli bir süre boyunca döndürmesini içeriyordu. Böyle bir yöntemin nasıl bir terapi sunabileceğini düşündüler bilmiyoruz ancak Bedlam'daki çoğu hasta bu tedaviye maruz kaldı. Hastalar bu terapi karşısında doğal olarak kusma, solgunluk, baş dönmesi ve idrar kaçırma gibi etkiler gösteriyor, bu etkiler de tedavinin işe yaradığına dair belirtiler olarak görülüyordu.
Elbette çok daha kötüleri de vardı...
Bugün nevrotik ya da psikotik hastalar üzerinde kullanılan onlarca ilaç ve terapi yöntemi var ancak Bedlam'da bu olayların gerçekleştiği sırada henüz böyle imkânlar yoktu ve uygulanan tedavi süreçleri, tamamen sağlıklı bir insanı bile delirtebilecek cinstendi. Bu yöntemler arasında buzlu suya yatırma, aç bırakma ve dayak gibi pek çokları bulunuyordu.
