Hiyerarşi

Hiyerarşi,yunanca bir kelime ve sonra yönetim sistemlerinde teknik bir kavram haline gelmiş.
Bir toplulukta veya bir kuruluşta yer alan kişileri alt-üst ilişkileri, görev ve yetkilerine göre sınıflandıran sistemdir.
Böyle bakıldığında toplumun ihtiyaçlarının görülmesi,huzur ve barış içerisinde yaşamasını sağlamak adına örgütlenen yapının görevlendirme kriterlerine göre tepeden aşağıya doğru yetkilendirilmesi anlıyoruz hiyerarşiden.
Diğer yandan hiyerarşinin başkaca yönetim şekillerinde nasıl oluştuğu meselesi de var tabii.
Monarşilerde hiyerarşi gibi.
Ülkemiz coğrafi konum ve tarihsel birikim nedeniyle farklı tarzların etkisiyle idame ettiriyor kendini.
Bir taraftan Orta Asyadan gelen devlet gelenekleri,İslam yönetim tarzının en önemli örnekleri ve 150 yıllık Batı yönetim tarzlarından etkilenme.
Temelde bu üç unsurun etkili olduğu ve fakat ne olduğunu da tam ortaya koyamadığımız bir hiyerarşi anlayışımız var.
İdari teşkilat yapımız ve özelde 657 sayılı devlet memurları kanunu ile sürdürmeye çalıştığımız bu döngü artık bizzat içinde yer alanlarında güven duymadığı bir ucubeye dönüşmüş durumda.
Kimse kitapta yazana göre yükselebileceğine inanmıyor.
Yine tersi de doğru.
İşte böyle bir anlayışla yönetemeyiz devleti.Toplumsal huzur ve barışı sağlayamayız.
Yeni düzenlemelere ihtiyaç var.Düzenlemelerden önce de ciddi bir hazırlık yapılmalı.
Teşkilatlanmanın buyurucu,kibirli ve sorgulanmaz yapısı kaldıkça değişen birşey olmaz.
Değişen, mütevazı,millete hizmete hazırlanmış ahlaklı kişilerin eskilerini aratır hale gelmeleri olur.
Birde bu yozlaşma aktörleri iyilik adına bunu yaptıklarını düşünürler ki;bu artık çökmeye giden bir çürümenin izharı olur.
“Ahbap çavuş” ilişkisi zaten teşkilat yapımızın ciddi sorunu olarak devam etmektedir.
17/25 Aralık bu anlatının en can alıcı örneğidir.
Bu hadise sosyal kadavra olarak bir çok sosyal bilimler fakültelerinde incelenmelidir.
Tedbir alınmadığında daha da kötü örnekler bizi beklemektedir.
Özetle
Hiyerarşi,
yükselmek için; sinsi bir anarşiye dönüşmektedir.