Endonezya'nın Sulawesi adasına bağlı ücra bir bölgesi olan Rantepo kasabasında ölüler, sosyal hayatın bir parçası olmaya devam ediyor.
Garip bir gelenek: Ölülerle birlikte yaşıyorlar
Endonezya'da kuytu bir kasabada yaşamını sürdüren halk, yıllardır süregelen geleneği ile akıllara durgunluk veriyor. Bu toplumda ölenler mezara gömülmüyor, ev halkı ile birlikte odada bekletiliyor. 'Toraja' ismi verilen bu kabile, cesetlerle birlikte yaşamayı, ölüye saygı olarak değerlendiriyor. Görenler ise koronavirüs salgınının yaşandığı bu zorlu süreçte bu geleneğin nasıl icra edildiğini merak ediyor. İşte detaylar...
Hala devam ettirilen ve bir hayli ilginç karşılanan bu gelenek, şaşkınlıkla karşılansa da, kasaba halkı bunu ölülere saygının bir gereği olarak görüyor.
Toraja kabilesi, ölülerini defnetmiyor. Onları giyindirip kuşandırıyorlar ve eşyalarını da yanına bırakıyorlar.
Evlerinde muhafaza ettikleri ölüler için yemek bırakıyorlar.
Hatta, evde yaşayan çocuklar ses yaparsa, 'Büyükanne uyuyor, ses yapmayın' diyorlar.
Ölülerin çürümemesi için hemen her gün bir kimyasal sıvı ile vücutlarını temizliyorlar.
Bazı aileleler ise, ölülerine evinde bakmak yerine bu 'Kaya mezarlığı' denilen bu mezarlıklarda sergiliyorlar.
Kaya mezarlıklarında sergilenen ölüler için de aynı kimyasal ilaç kullanılıyor.
Formalin isimli bir karışımı cansız bedene sürerek, cesedin çürümesini engelleyen kasaba halkı, günde 4 öğün yemek taşıyor, ölü ile konuşmaya devam ediyor.
Babasını kaybeden ve halkın geri kalanı gibi cesedi evde tutan kasaba sakinlerinden Elisabeth Rante, bu tavrı şu sözlerle açıklıyor; 'Bunu yapmamızın nedeni onu çok seviyor ve sayıyor olmamız. Önceden birlikte yemek yerdik, şimdi bizim onu doyurmamız lazım'
Formalin isimli bir karışımı cansız bedene sürerek, cesedin çürümesini engelleyen kasaba halkı, günde 4 öğün yemek taşıyor, ölü ile konuşmaya devam ediyor.
Ölümün bir son olmadığını düşünen halk, 'Ölüleri dışlamak yerine yaşamın merkezine koyuyoruz' diyor.
Ancak 4 ay sonra Torajalılar ölüleri evlerinden çıkarmaya razı oluyorlar. Cesetleri gömmek yerine kasaba yakınlarında büyük bir taş duvarda sergiliyorlar.
Ölümün bir son olmadığını düşünen halk, 'Ölüleri dışlamak yerine yaşamın merkezine koyuyoruz' diyor.
Koronavirüs salgınının yaşandığı şu dönemde ise toplum, virüs kapma endişesi yaşamadan geleneklerini aynı şekilde sürdürüyor.