50 YILLIK DİKTATÖRLÜK TARİHE GÖMÜLDÜ
1971’de darbeyle iktidara gelen Hafız Esad ve 2000 yılında ölümünün ardından görevi devralan oğlu Beşar Esad’ın yönetimindeki Baas rejimi, 8 Aralık 2024’te muhaliflerin Şam’a girmesiyle sona ermişti. Yarım asrı aşan baskı, işkence ve kanlı yönetim dönemi, Suriyelilerin sokaklara dökülmesiyle tarihe karıştı.
HALKIN YIKTIĞI HEYKEL BİR YILDIR AYNI HALDE
Rejimin devrilmesinin ardından ülke genelinde yapılan kutlamalarda, diktatörlük simgeleri hedef alınmıştı. Başkent Şam’ın yaklaşık 88 kilometre kuzeyinde, Humus-Şam hattı üzerinde yer alan Deir Atiyah kasabasındaki Hafız Esad’ın ülkenin en büyük heykeli, halk tarafından iş makineleriyle yıkılmıştı.
Aradan geçen bir yıla rağmen heykel hâlâ devrik durumda bulunuyor.
ZAFERİN VE ÖZGÜRLÜĞÜN SEMBOLÜNE DÖNÜŞTÜ
Bir zamanlar rejimin mutlak gücünü simgeleyen anıt, bugün Suriyeliler için bambaşka bir anlam taşıyor. Parçalanmış mermer bloklar, yalnızca bir heykelin değil, baskı rejiminin de yıkıldığının maddi kanıtı olarak görülüyor.
Devrik heykel, Suriyelilerin “geri dönüş yok” mesajının sessiz ama güçlü bir sembolüne dönüşmüş durumda.
3 BİN HEYKEL ARASINDA EN BÜYÜĞÜYDÜ
Suriye genelinde bulunan yaklaşık 3 bin Hafız Esad heykeli arasında en büyüğü olan Deir Atiyah’taki anıt, stratejik Humus–Şam otoyoluna hâkim yüksek bir tepeye inşa edilmişti.
1980’li yıllarda Şam Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi öğretim üyesi Mahmud Şahin tarafından mermerden yapılan heykelin finansmanını, uzun yıllar Devlet Başkanlığı Özel Kalem Müdürlüğü yapan Muhammed Daabul sağlamıştı.
“HEYKEL TEPESİ” TARİHİ BİR ANA SAHNE OLDU
Beşar Esad’ın Rusya’ya kaçmasının ardından Kalamun Dağları bölgesindeki Deir Atiyah halkı, sabahın erken saatlerinde “Heykel Tepesi” olarak bilinen noktaya çıkarak rejimin sembolünü yerle bir etti.
O an, yalnızca bir heykelin yıkıldığı değil; korkunun, sessizliğin ve dayatmanın da sona erdiği an olarak kayıtlara geçti.
Kaynak: İHA
