Bir akıl hastasının kaleminden Allah'a mektup!

Ben dünya Kürresi, Türkiye karyesi ve Urfa Köyünden, El-Aziz Tımarhanesi sakinlerinden; ismi önemsiz, cismi değersiz, çaresiz ve kimsesiz bir abdi acizin, ahir deminde misafiri Azrail’i beklerken, başhekimlik üzerinden Hakimler Hakiminin dergahı Uluhiyetine son arzuhalimdir...

Ben gam deryasında, fakirlik vatanında, horluk ve rezillik kaftanında padişah yapılmışım. Meyvalardan dağdağana, çalgılardan ney-kemana kapılmışım… Benim yatağım akasya dikeninden, yorganım kirpi derisinden farksızdır. Kalbim Ayizman’ın fırını ve sahranın çöl fırtınasıdır. Ruhum aşık-ı hüda mahbubperesttir, lakin aklım kaderin cilvesi ve talihin sillesiyle gurestir. Bana gelen derd ü gamın kilosu beleştir. Nerede bir güzel varsa bana karşı keleştir, bütün yiğitler de bana hep ters ve terestir.